بوی باران:مجموعه اشعارودلنوشته های سیدعلی سیدی,ابرزگه

شبی ازشبهای خدا من ب خوابی رفتم  ودران عالم خواب ناگهان من دیدم ک سواری میتاخت

به کجامیتازد؟به کجامیتازد؟اندرین دشت ودمن.   دوروبررابه دقت مینگریستم هردم چه بیابان عجیبی دیدم همه جاشن روان وعجیبترازان اشنابوددرنظرم.  گویاانگارکه تمام سن رامن درانجازیستم .به جلو تر رفتم ان سوار میتازید.وفرو رفتم در فکر به کجا می تازد.؟ناگهان خیره شدم در چشماش.صورتش نورانی ولبش خندان بود.به کجا می تازد .اندراین دشت بلند.مقصدش پیدا بود من که از درک نگاهش عاجز .به جلو تر رفتم ناگهان من دیدم.بدنش زخمی بودولباسش پاره.خوب که من خیره شدم بر بدنش .جای ترکشهایش از لباس پیدا بود  .توی ان لحظه اندک .من هزارباربا خودم میگفتم.یا رب این سرباز جوان.توی این دشت ودمن به کجا می تازد.؟او خودش میدانست مقصدش نزدیک است .این واز خنده شیرین لبانش من چه خوب فهمیدم.توی دست راستش بیرق سبزی داشت .روی ان بیرق سبز یک کلمه حک شده بود.یا زینب .ودراخر فهمیدم یارب این سرباز است .اسب ان می تازد .به جهانی برسد .که خالقش وعده اش داده بود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: